In het eerste artikel over hoe Jezus discipelen maakte, schreef ik dat Jezus heel duidelijk en direct was. Hij wond er geen doekjes om. Volg Mij! Ga achter me aan! Jezus daagt zijn volgelingen uit om op avontuur te gaan. Om iets te gaan beleven.
Daarnaast reisde Jezus met zijn leerlingen. Ze vormden een hechte community die op weg waren. Ze hielden geen kerkdiensten, maar vormden een hechte community die het Koninkrijk van God bracht.
Maar wanneer Hij samen met z’n discipelen was, wat deed Hij dan? Hoe leerde Hij zijn discipelen?
1) Voordoen
Jezus was een voorbeeld voor z’n discipelen. Hij genas mensen waar z’n discipelen bij waren. Hij dreef demonen uit. Hij was bewogen met de overspelige vrouw (Joh 8). Hij vermenigvuldige vijf broden en twee vissen. Jezus leefde voor hoe de discipelen van de Vader konden horen en hoe ze het Koninkrijk van God konden brengen in Woord en daad. De discipelen stonden op de lippen van Jezus.
Onze taak als volgelingen van Jezus is om een voorbeeld te zijn voor anderen. Maar dit is niet altijd even makkelijk. We zijn vaak druk met ons dagelijks leven. Daarnaast zijn we vaak bang om een voorbeeld te zijn. Ik ben vaak bang om een voorbeeld te zijn. Bang om m’n hoofd boven het maaiveld uit te steken. Bang voor wat anderen van me zouden denken. Jezus had de moed en durf om een voorbeeld te zijn. Dit kon Hij omdat Hij zich veilig wist in de liefde van Zijn Vader. Aan het begin van zijn publieke optreden wordt Jezus gedoopt en de Heilige Geest komt als een duif op Hem neer. Dan komt er een stem uit de hemel: “Dit is Mijn geliefde Zoon, in Wie Ik welbehagen heb!” (Mat 3:17, NSV). Jezus wist dat de Vader van Hem hield en dat de Vader Hem geweldig vond. Hij was geworteld en gegrondvest in de liefde (Efe 3:17).
Wees niet bang om een voorbeeld te zijn! Paulus zegt in 1 Kor 11:1 (NSV): “Wees navolgers van mij, zoals ik navolger van Christus ben”. Paulus en Jezus waren voorbeelden! Wees zelf ook een voorbeeld!
De laatste jaren hoor ik ook mensen zeggen dat er weinig voorbeelden voor hen zijn. Weinig “oudere christenen” die wandelen in de kracht van de Heilige Geest en discipelen maken. Mijn advies aan iedereen die dit denkt: WEES ZELF EEN VOORBEELD. Probeer het, stap uit, ga zelf anderen leiden.
2) Interactie
Wanneer we kijken naar hoe Jezus onderwijs gaf, dan zien we dat Hij een paar lange monologen houdt. De Bergrede (Mat 5-7) is er één van. Ook in Mattheus 18 en Mattheus 23 is Hij aan het woord. Als we dit bij elkaar optellen, dan komen we totaal uit op ongeveer 1 – 1,5 uur. Het merendeel van zijn tijd leerde Jezus zijn de mensen door een verhaal te vertellen en hierover in gesprek te gaan, of een vraag te stellen. Bijvoorbeeld het gesprek met de Farizeeërs over het betalen van de belasting waarin Jezus vraagt: “Van wie is het beeld en opschrift?” (Luk 20:23 NSV). Of de vraag die Jezus stelt aan Bartimeus: “Wat wilt u dat Ik voor u doen zal? (Mar 10:51a, NSV). In de tijd van Jezus waren er veel rabbis, leraren, die rond reisden. Zij vormden communities waarin geleerd werd door interactie en vragen.
3) Verhalen
Jezus zegt in Markus 4:33 (NSV): “En door veel van zulke gelijkenissen sprak Hij het Woord tot hen, voor zover zij het horen konden, en zonder gelijkenis sprak Hij tot hen niet, maar Hij verklaarde alles aan Zijn discipelen als zij alleen waren.” De Griekse woorden voor “zover zij het horen konden” zijn dynamai en akouo. Deze woorden betekenen zoveel als: zoveel als ze konden begrijpen. Jezus wilde aansluiten bij Zijn hoorders. Daarom sprak Hij in verhalen die de mensen snapten, die dicht bij hun levenswereld stonden. Verhalen over zaaien, maaien, parels, akkers, schapen, je huis doorzoeken, mosterdzaad, vijgebomen en nog veel meer.
Jezus vertelt ons in de gelijkenis van de zaaier: “Als iemand het Woord van het Koninkrijk hoort en het niet begrijpt, dan komt de boze en rukt weg wat in zijn hart gezaaid was, dat is hij bij wie langs de weg gezaaid is.” (Mat 13:19, NSV). Het Woord van God gaat pas vruchtdragen wanneer het gehoord en begrepen wordt (en gehoorzaamt en doorgegeven, zie rest van de gelijkenis). Alleen het Woord horen is niet voldoende! Je moet het ook begrijpen.
Het probleem van monologen zonder discussie, interactie of feedback, is dat we niet weten of de ander het begrepen heeft! We weten niet of de ander snapt wat er gezegd wordt, of hij of zij het begrijpt. Dan weten we ook niet of het de potentie heeft om vrucht te dragen.
Jezus sprak in gelijkenissen en wilde de interactie aangaan omdat Hij wilde dat mensen Hem zouden begrijpen. Hij wilde niet alleen maar een preek met 3 punten geven en dan geen gesprek verder aangaan. Nee, Jezus wilde interactie, zodat Hij wist dat zijn discipelen het zouden begrijpen, Hem konden gehoorzamen en het weer konden doorgeven.
De afgelopen jaren heb ik de kracht van verhalen gezien. Iedere keer wanneer ik een verhaal vertel van Jezus aan m’n vrienden uit Utrecht, zitten ze op het puntje van hun stoel. Verhalen raken het dagelijkse leven, zijn persoonlijk en vaak emotioneel. Ook het vertellen van je eigen verhaal met God, je getuigenis, is heel krachtig. Welke verhalen vertel jij? Wat is jouw verhaal? Wat is je getuigenis?
Geef een antwoord